Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka

Utworzony został 20.09.1993 r. na podstawie rozporządzenia Wojewody Poznańskiego. Powierzchnia parku wynosi 12202,0 ha, a otuliny 9538,55 ha. Fizjograficznie leży pomiędzy Pojezierzem Gnieźnieńskim, a Równiną Wrzesińską. Administracyjnie natomiast znajduje się na styku trzech powiatów (poznańskiego, gnieźnieńskiego i wągrowieckiego), a dokładnie na terenie pięciu gmin: Kiszkowo, Pobiedziska, Czerwonak, Murowana Goślina i Skoki. Dodatkowo fragment otuliny leży w gminie Swarzędz. W granicach gminy Kiszkowo znajduje się stosunkowo nieduży fragment parku o powierzchni 361,5 ha obejmujący Dąbrówkę Kościelna i okoliczne lasy. W otulinie leżą natomiast wsie Karczewo, Karczewko, w części Turostowo i Turostówko, a łączna powierzchnia to 1054,18 ha. Głównym celem ochrony parku jest zachowanie jednego z największych kompleksów leśnych w środkowej Wielkopolsce charakteryzującego się dużymi wartościami przyrodniczymi, kulturowymi i naukowo-dydaktycznymi. W Puszczy Zielonka znajduje się aż pięć rezerwatów przyrody.

Klasztorne Modrzewie koło Dąbrówki Kościelnej i Las Mieszany w Nadleśnictwie Łopuchówko to rezerwaty leśne chroniące stare unikatowe drzewostany.

Żywiec Dziewięciolistny to rezerwat chroniący jedyne stanowisko w Wielkopolsce rośliny o tej samej nazwie.

Jezioro Czarne i Jezioro Pławno to rezerwaty florystyczne chroniące cenne zbiorowiska roślinne z gatunkami tj. kłoć wiechowata, jaskier wielki, widłak torfowy, rosiczka okrągłolistna czy nasięźrzał pospolity.

Na terenie parku znajduje się jeden obszar Natura 2000 „Uroczyska Puszczy Zielonka”, który ma duże znaczenie dla ochrony najcenniejszych fragmentów ekosystemów wodnych, bagiennych i leśnych na terenie największego kompleksu lasów w okolicach Poznania.Kolejną formą ochrony przyrody jest Obszar Chronionego Krajobrazu „Pola Trzaskowskie”, utworzony przez Radę Gminy Czerwonak. Puszcza Zielonka to także ponad 200 pomników przyrody. Głównie są to drzewa, ale także głazy narzutowe.

Dobrze poznana jest flora Puszczy Zielonka. Wyróżniono tu 12 typów siedliskowych lasu. Poza rezerwatami spotkać możemy wiele chronionych roślin. Stosunkowo często występuje wawrzynek wilcze łyko, lilia złotogłów, a także kruszczyk szerokolistny czy listeria jajowata. Niesamowite wrażenie robią kwitnące kobierce kokoryczy pustej czy konwalii majowej.

Bogata i dobrze zinwentaryzowana jest też fauna. Najliczniejszą grupę stanowią owady, a wśród nich najlepiej poznane są motyle większe, których stwierdzono 541 gatunków. Lęgowe ptaki są reprezentowane przez 134 gatunki. W zależności od siedliska możemy spotkać bieliki, bociany czarne, dzięcioły średnie, kanie rude, siniaki czy muchołówki małe. W Puszczy Zielonka często możemy spotkać także duże ssaki tj: jelenie, sarny i najczęściej widywane daniele. Nierzadkim widokiem są spotkania z dzikami, lisami i jenotami, a w okolicach jezior i cieków wodnych z bobrami. Stwierdzono również występowanie 14 gatunków nietoperzy.

Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka to też walory kulturowe. Nazwa parku funkcjonowała już przed II wojną światową, ale pochodzić też może od małej miejscowości o tej samej nazwie leżącej w samym sercu tego kompleksu leśnego.

Najcenniejszymi zabytkami w granicach parku są kościoły. Najbardziej znanym jest sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Dąbrówce Kościelnej. Drugim takim miejscem jest kompleks pocysterski w Owińskach z XVIII w. W granicach parku znajdują się drewniane kościoły w Wierzenicy i Kicinie. Najstarszą drewnianą budowlą jest dzwonnica z XVIII w. we Wronczynie. Spore zainteresowanie budzi również drewniany słup przy drodze z Tuczna do Zielonki. Jego pochodzenie i przeznaczenie owiane jest tajemnicą.

Na terenie parku znajduje się 5 ścieżek dydaktycznych. Ścieżki dydaktyczne to formy szlaków pieszych lub rowerowych charakteryzujących się tym, że łączy najwięcej ciekawych do odwiedzania miejsc. Ścieżki mogą być przyrodnicze oprowadzając nas po lokalnych osobliwościach przyrody lub historyczne po zabytkach architektury.